Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009

Αναμνήσεις σε νότες

Δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει οφείλεται στο ότι γερνάω, αλλά δεν μπορώ πια να χαρώ ελληνική μουσική, εκτός από μερικές εξαιρέσεις.
Αν εξαιρέσω έναν Μαχαιρίτσα, Μακεδόνα, Θηβαίο, Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη και μερικούς ακόμη, τα τραγούδια των υπολοίπων λες και είναι το ίδιο τραγούδι, μεταλλαγμένο, παραποιημένο.
Γυφτοτσιφτετέλια, λαικοπόπ, της κλάψας της καψούρας, του αχ-βαχ, του ανεκπλήρωτου one stand sex.
Τραγούδια που μετά από ένα μήνα αφού πουλήσουν ότι πουλήσουν, ξεχνιούνται για πάντα.
Ερμηνευτές και ερμηνεύτριες που στο σύντομο χρονικό διάστημα της θεοποίησης τους, γίνονται celebrities και κάτοχοι εξοχικών και πανάκριβων σπορ αυτοκινήτων. Θεοί και θεές που εκστασιάζονται απ την ανυπέρβλητη συγκλονιστική ερμηνεία τους, κάθριδροι και μισόγυμνοι, χωμένοι μέσα σε σωρούς λουλουδιών, προσφορά των θαυμαστών τους.

Πάντως, για να λέμε και όλη την αλήθεια, εχω βρεθεί και γώ σε τέτοιους χώρους, αλλά όχι προγραμματισμένα, πάντα στο ξαφνικό και πάντα για την συνέχεια του κεφιού, μετά από κάποια γερή οινοποσία.

Ίσως ο ξεπεσμός του ελληνικού τραγουδιού να οφείλεται και σε αυτό που είπε ο Μητσιάς σε μιά παρουσία του στην τηλεόραση πριν λίγες μέρες.
Στο ότι, παλιότερα έγραφαν οι συνθέτες με τους στιχουργούς και έψαχναν ερμηνευτές, ενώ τώρα οι τραγουδιστές ψάχνουν συνθέτες και στιχουργούς.


Ανασκαλίζοντας χθές, έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο που χω, με κάπου 250 GB ελληνικής μουσικής, για να ανανεώσω και εμπλουτίσω το ipod χωρητικότητας 30 GB που συνδέω στο αυτοκίνητο, έπεσα σε κάτι πανέμορφα ξεχασμένα τραγούδια που σπάνια ακούγονται πλέον.

Στίχοι και νότες της πρώτης μου νιότης, ακούσματα δεμένα με αναμνήσεις, όχι απαραίτητα πάντα όμορφες, αλλά κομμάτια του πάζλ της ζωής μου.


Επειδή δε ακόμη και το διαδίκτυο καμμιά φορά είναι μικρό, έπεσα στον γνωστό συμπολίτη μου blogger Μαύρο Γάτο κατά κόσμον Μιλτιάδη Θαλασσινό, να κάνει αναφορά σε δυό απ τα αγαπημένα μου.

Πρόκειται, στην πρώτη περίπτωση, για 12 τραγούδια, με γενικό τίτλο "Αχ Ερωτα", σε μουσική του Χρήστου Λεοντή, ποίηση του Λόρκα και μετάφραση απ τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Τραγουδούν ο Μανώλης Μητσιάς, η Τάνια Τσανακλίδου και χορωδία.
Πρωτοκυκλοφόρησε το 1974.









Μέρα γεμάτη θλίψη

*Κοντραμπαντιέρης = θαλασσινός λαθρέμπορος.


Αχ Έρωτα




Λούζεται η αγάπη μου



Στην δεύτερη περίπτωση, πάλι έχουμε μια συλλογή 12 τραγουδιών με γενικό τίτλο "12 τραγούδια του Λόρκα", που κυκλοφόρησε το 1969.
Συνθέτης είναι ο Γιάννης Γλέζος, ερμηνευτές ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Έλενα Κυρανά.
Η ποίηση είναι πάλι του Λόρκα και η μετάφραση του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Το εξώφυλλο είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Μόραλης.





Απ αυτήν την συλλογή, σας διαλέγω 4 τραγουδάκια.

Κόρντοβα




Μπαλκόνι



Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά



Οι ρηγάδες της τράπουλας

13 σχόλια:

mtryfo είπε...

Σκέφτηκα να κάνω πρώτα "σεφτέ" και έπειτα ν ακούσω με την ησυχία μου τα όμορφα τραγούδια της νειότης μας!
Μπράβο βρε Γιώργο, πολύ ωραία επιλογή...θαρρείς και τα είχαμε ξεχάσει... τα είχαμε θάψει μαζί με τις αναμνήσεις μας...που πολλές φορές επίτηδες δεν τις ανασύρουμε για να μη νιώθουμε "γέροι"
φιλιά καλό βράδυ

Μαύρος Γάτος είπε...

Εξαιρετική η μετάφραση του Λευτέρη στο Αχ Έρωτα, και τί να πεις για τη μουσική κ για τις ερμηνείες... με βάζεις στη διαδικασία να ψάξω για το δεύτερο δίσκο, ξέρω μόνο το "από έρωτα"

Καλό απόγευμα φίλε συμπλογκίτη κ συμπολίτη!

Σ;ο)))

ΥΓ δες λίγο τον τρόπο που ανεβάζεις τα τραγούδια, μάλλον είναι πολύ αργός, εμένα λέει "video loading" για πολλή ώρα, και μετά τίποτα
Σ;-)

giant13 είπε...

Μαρία,

χαίρομαι που σε έκανα να ξανακούσεις-θυμηθείς, την υπέροχη αυτή μουσική, τους στίχους, αλλά και την ποιότητα των ερμηνευτών.


Συμπολίτη γάτε,

Αν δεν θες να κουραστείς ψάχνοντας το μόνο εύκολο να σου τα στείλω τα τραγουδάκια.
Όσο για το ανέβασμα, χρησιμοποιώ free hosting, εδώ και χρόνια το fileden.com, χωρίς προβλήματα, μήπως σου συνέβει κάτι το προσωρινό με το internet, εκείνη την ώρα;

ξι είπε...

Giant, δυστυχώς ούτε εγώ μπορώ να ακούσω τα τραγούδια :-(

Όσον αφορά τα λόγια του κ. Μητσιά, είναι τόσο λογικά και αιτιολογούν τόσες σημερινές "μουσικές" καταστάσεις (βλ. αθλιότητες).

Δυστυχώς έχει χαθεί το μέτρο, το ήθος, η ποιότητα από την πλειοψηφία των πραγμάτων, των ανθρώπων και των συμπεριφορών στην εποχή μας.

Καλό βράδυ,
Ξένια.

ξι είπε...

( Θα επανέλθω μήπως ήταν κάτι στιγμιαίο και καταφέρω να ακούσω τελικά τα τραγούδια.

Ξ. )

. είπε...

Πόσο πίσω με γύρισες! Κι όμως τα τραγούδια αυτά είναι διαχρονικά. Κλασσικά κομμάτια θα έλεγα.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι λίγοι πια είναι οι καλλιτέχνες,(στιχουργοί,συνθέτες,τραγουδιστές) που προσφέρουν πραγματική ΤΕΧΝΗ.
Δεν ξέρω αν φταίει ο κόσμος που ζητάει εύκολα και εύπεπτα τραγούδια,ή οι εταιρίες παραγωγής που ταίζουν τον κόσμο με "μουσικά σκουπίδια"(και τον έμαθαν να τρώει τέτοια) γιατί αυτά είναι πιο εύκολα στη κατανάλωση.
Λάτρης της μουσικής και του έντεχνου τραγουδιού,όχι μόνο του νυν έντεχνου αλλά και του παλιού από ρεμπέτικο έως γνήσιο λαικό τραγούδι,μου είναι αδύνατο να ακούσω τις τσιριχτές σημερινές φωνές(μα και τόσο όμοιες μεταξύ τους) με τον εύκολο επαναλαμβανόμενο στίχο και την σύνθεση που μονίμως κάτι σου θυμίζει.
Σε αυτούς που ανέφερες στην αρχή ως γνήσιους καλλιτέχνες,θα προσθέσω τον Δημήτρη Ζερβουδάκη,τον Χαρούλη,τους Χαίνιδες,τον Σ.Μάλαμα,Θανάση Παπακωνσταντίνου που σέβονται τον εαυτό τους και μας τους ακροατές.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

giant13 είπε...

Ανάσα του Βορρά,

μου αρέσει να σε αποκαλώ κι έτσι, συμφωνώ απόλυτα και για τους καλλιτέχνες που αναφέρεις, αλλά και για αρκετούς ακόμη, οι οποίοι δυστυχώς με την ποιότητα τους και μόνο, δεν μπορούν να απολαύσουν τα φώτα της δημοσιότητας, στοιχείο που συντελεί και για καλύτερες αμοιβές.
Εδώ δυστυχώς επαληθεύεται στην κυριολεξία, η σοφή κουβέντα που λέει "ότι λάμπει δεν είναι χρυσός"

doctor είπε...

Ωραία τα τραγούδια.

Να συμπληρώσω και το Άξιον Εστί του Θεοδωράκη;

doctor

giant13 είπε...

Δόκτορα,

Το ρωτάς κιόλας;
Αυτό όμως παίζει σε άλλο νταμπλό.
Πιστεύω πως συντέλεσε και στο νόμπελ του Ελύτη.

Dormammu είπε...

Γίγαντα, στην ελληνική μουσική ποτέ δεν μου άρεσε το σύστημα άλλος συνθέτης- άλλος ερμηνευτής. Προτιμώ όσους γράφουν και ερμηνεύουν μόνοι τους τα τραγούδια τους, πλην εξαιρέσεων βεβαίως.

Την σημερινή δε εποχή, απλώς αρνούμαι να ακούσω όλη αυτήν την σαβούρα.

Ωραίο πράγμα οι αναμνήσεις.

giant13 είπε...

Δαίμονα,

Το να γράφει και να ερμηνεύει κάποιος τα τραγούδια του μόνος, πρέπει να διαθέτει κι άλλα χαρίσματα και αυτό πιστεύω το χουν ελάχιστοι.
Απ τους πρώτους βέβαια του είδους ήταν ο Μπιθικώτσης, και ο Νιόνιος, για να μη πάμε στους ρεμπέτες που ήταν σχεδόν κανόνας.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Συμφωνώ μαζί σου πως το Ελληνικό Life style έχει πολύ μικρή διάρκεια ζωής. Πάντως έχω ένα αποθημένο: Να πάω σε ελληνάδικο.

giant13 είπε...

Φίλε Γιάννη γειά σου.

Ελληνάδικο με ελληνάδικο, έχει διαφορά, πάντως σε αυτά που αναφέρομαι είναι να πηγαίνεις κάπου κάπου, έτσι για τον χαβαλέ που λέμε, απλά να ξεδίνεις.