Σάββατο, Μαΐου 09, 2009

Ghost Rider in the Sky

Αyrton Senna Da Silva...........in memoriam.

Τρία παγκόσμια πρωταθλήματα.

41 νίκες, (πρώτες θέσεις βάθρου).

65 πρώτες θέσεις εκκίνησης, (pole positions).



Τρέχει πιά με το μονοθέσιο του στους δρόμους του παραδείσου.


Duane Eddy




Είναι εκεί με την παρέα των άλλων μεγάλων πιλότων που από μικρός θαύμαζε και ήθελε να μοιάσει.


Είναι στο απέραντο ελεύθερο γαλάζιο, εκεί που δεν παραμονεύει η επικίνδυνη στροφή Tamburello με τον τσιμεντένιο θανατηφόρο τοίχο μπροστά της, όπου πριν 15 χρόνια, την πρωτομαγιά του 1994, του έκοψε το νήμα της ζωής στα 34 χρόνια του. Την ζωή ενός απ τους μεγαλύτερους, αν και για πολλούς ειδικούς, μεγαλύτερου πιλότου όλων των εποχών της F1, αλλά και υπέροχου ανθρώπου.


Το βλέμμα του, σοβαρός η χαμογελαστός είχε μια μελαγχολία, λες και στα βάθη της ψυχής του υπήρχε γραμμένο το τέλος.

Το βλέμμα αυτό χάθηκε για πάντα το μεσημέρι της Κυριακής εκείνης του ορθόδοξου Πασχα μας.


Κάποιος μπορεί να πει πως ήταν ιδιόρρυθμος η και μερικές φορές εριστικός, (κάποτε χαστούκισε δημόσια τον ανεκδιήγητο με τα καμώματα του πιλότο Eddie Irvine), πότε πότε και αυθάδης στην διάρκεια δοκιμών και αγώνων, όταν απαιτούσε το σωστό και ακέραιο τα οποία ήταν και o αυτοσκοπός του.

Ήταν όμως αυτός που σταμάτησε το μονοθέσιο του για να βοηθήσει τον Martin Donnely, σε ένα τρομαχτικό ατύχημα που είχε. Βγήκε και έτρεξε, να κρατήσει το κεφάλι του συναθλητή του, με κίνδυνο της ζωής του, στο κέντρο της πίστας, μέχρι να φτάσει το ιατρικό τημ. Ο Donnely συνήλθε μετά από κώμα 3 μηνών.





Έχει πει : "Ένας φόβος πλημμυρίζει την ψυχή μου όταν μπαίνω στο μονοθέσιο."

Ήταν όμως αυτός, που σε κάποιο γκραν πρί, όπου σε καταρακτώδη βροχή η πίστα είχε γίνει επίκινδυνη και αρκετοί πιλότοι μεταξύ αυτών και ο ανταγωνιστής και συναγωνιστής του στην ίδια ομάδα, ο επονομαζόμενος και "καθηγητής", για την χειρουργική ακρίβεια οδήγησης του, Alain Prost, αρνήθηκαν να τρέξουν.

Ο Senna μπήκε στην πίστα και σε μερικά σημεία έπιασε τα 271χλμ/ωρα.

Η απάντηση του ήταν : "Πληρωνόμαστε πολύ καλά γι αυτό που κάνουμε και δεν πρέπει να το στερήσουμε απ τον κόσμο που περιμένει να μας δεί.



*************

O Michael Schumacher ξεσπά σε λυγμούς στην συνέντευξη τύπου μετά την ισοφάριση του αριθμού πρώτων νικών του Ayrton Senna.




*************

Ξεκίνησε ένα ίδρυμα όπου θα μπορούσαν να βρούν στέγη, τροφή, παιδεία η κάτι απ αυτά όλα, τα πάμπτωχα παιδιά απ τις φαβέλες της πατρίδας του Βραζιλίας.

Είχε πει συγκεκριμένα : " Θέλω να προσφέρω στα παιδιά αυτά, ένα πολύ μικρό κομμάτι απ αυτά που πρόσφερε η ζωή πλουσιοπάραχα σε μένα".
Ήταν δε, ο σκοπός της ζωής του όταν θα σταματούσε να αγωνίζεται.

Το ίδρυμα με την βοήθεια και διάφορων εισφορών, ανδρώθηκε υπό την επίβλεψη της αγαπημένης του αδελφής Vivian Senna. Μέχρι τώρα έχει βοηθήσει με τον ένα η άλλο τρόπο, πάνω από 400.000 παιδιά.

*************


Δεν θέλω να προσθέσω κάτι παραπάνω, στο youtube, μπορεί να βρεί όποιος επιθυμεί ,αναρίθμητα video για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα.

Απλά ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να τον τιμήσω στον δικό μου ασήμαντο ιντερνετικό χώρο.

Παράξενο αλλά η μεγάλη στενοχώρια και η βαθύτατη λύπη μου για τον άτυχο και άδικο χαμό ενός πιλότου F1, που ούτε συγγενής ούτε φίλος μου υπήρξε, χωρίς καν να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, ακόμη και τώρα είναι ανεξήγητη.


Η μόνη εξήγηση ίσως να είναι πως η πολύπλευρη αυτή προσωπικότητα είχε αυτό το κάτι που μαγνήτιζε τα εκατομμύρια των θαυμαστών του, που τον ένοιωθαν όπως κι εγώ, δικό τους άνθρωπο.