Σάββατο, Μαΐου 09, 2009

Ghost Rider in the Sky

Αyrton Senna Da Silva...........in memoriam.

Τρία παγκόσμια πρωταθλήματα.

41 νίκες, (πρώτες θέσεις βάθρου).

65 πρώτες θέσεις εκκίνησης, (pole positions).



Τρέχει πιά με το μονοθέσιο του στους δρόμους του παραδείσου.


Duane Eddy




Είναι εκεί με την παρέα των άλλων μεγάλων πιλότων που από μικρός θαύμαζε και ήθελε να μοιάσει.


Είναι στο απέραντο ελεύθερο γαλάζιο, εκεί που δεν παραμονεύει η επικίνδυνη στροφή Tamburello με τον τσιμεντένιο θανατηφόρο τοίχο μπροστά της, όπου πριν 15 χρόνια, την πρωτομαγιά του 1994, του έκοψε το νήμα της ζωής στα 34 χρόνια του. Την ζωή ενός απ τους μεγαλύτερους, αν και για πολλούς ειδικούς, μεγαλύτερου πιλότου όλων των εποχών της F1, αλλά και υπέροχου ανθρώπου.


Το βλέμμα του, σοβαρός η χαμογελαστός είχε μια μελαγχολία, λες και στα βάθη της ψυχής του υπήρχε γραμμένο το τέλος.

Το βλέμμα αυτό χάθηκε για πάντα το μεσημέρι της Κυριακής εκείνης του ορθόδοξου Πασχα μας.


Κάποιος μπορεί να πει πως ήταν ιδιόρρυθμος η και μερικές φορές εριστικός, (κάποτε χαστούκισε δημόσια τον ανεκδιήγητο με τα καμώματα του πιλότο Eddie Irvine), πότε πότε και αυθάδης στην διάρκεια δοκιμών και αγώνων, όταν απαιτούσε το σωστό και ακέραιο τα οποία ήταν και o αυτοσκοπός του.

Ήταν όμως αυτός που σταμάτησε το μονοθέσιο του για να βοηθήσει τον Martin Donnely, σε ένα τρομαχτικό ατύχημα που είχε. Βγήκε και έτρεξε, να κρατήσει το κεφάλι του συναθλητή του, με κίνδυνο της ζωής του, στο κέντρο της πίστας, μέχρι να φτάσει το ιατρικό τημ. Ο Donnely συνήλθε μετά από κώμα 3 μηνών.





Έχει πει : "Ένας φόβος πλημμυρίζει την ψυχή μου όταν μπαίνω στο μονοθέσιο."

Ήταν όμως αυτός, που σε κάποιο γκραν πρί, όπου σε καταρακτώδη βροχή η πίστα είχε γίνει επίκινδυνη και αρκετοί πιλότοι μεταξύ αυτών και ο ανταγωνιστής και συναγωνιστής του στην ίδια ομάδα, ο επονομαζόμενος και "καθηγητής", για την χειρουργική ακρίβεια οδήγησης του, Alain Prost, αρνήθηκαν να τρέξουν.

Ο Senna μπήκε στην πίστα και σε μερικά σημεία έπιασε τα 271χλμ/ωρα.

Η απάντηση του ήταν : "Πληρωνόμαστε πολύ καλά γι αυτό που κάνουμε και δεν πρέπει να το στερήσουμε απ τον κόσμο που περιμένει να μας δεί.



*************

O Michael Schumacher ξεσπά σε λυγμούς στην συνέντευξη τύπου μετά την ισοφάριση του αριθμού πρώτων νικών του Ayrton Senna.




*************

Ξεκίνησε ένα ίδρυμα όπου θα μπορούσαν να βρούν στέγη, τροφή, παιδεία η κάτι απ αυτά όλα, τα πάμπτωχα παιδιά απ τις φαβέλες της πατρίδας του Βραζιλίας.

Είχε πει συγκεκριμένα : " Θέλω να προσφέρω στα παιδιά αυτά, ένα πολύ μικρό κομμάτι απ αυτά που πρόσφερε η ζωή πλουσιοπάραχα σε μένα".
Ήταν δε, ο σκοπός της ζωής του όταν θα σταματούσε να αγωνίζεται.

Το ίδρυμα με την βοήθεια και διάφορων εισφορών, ανδρώθηκε υπό την επίβλεψη της αγαπημένης του αδελφής Vivian Senna. Μέχρι τώρα έχει βοηθήσει με τον ένα η άλλο τρόπο, πάνω από 400.000 παιδιά.

*************


Δεν θέλω να προσθέσω κάτι παραπάνω, στο youtube, μπορεί να βρεί όποιος επιθυμεί ,αναρίθμητα video για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα.

Απλά ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να τον τιμήσω στον δικό μου ασήμαντο ιντερνετικό χώρο.

Παράξενο αλλά η μεγάλη στενοχώρια και η βαθύτατη λύπη μου για τον άτυχο και άδικο χαμό ενός πιλότου F1, που ούτε συγγενής ούτε φίλος μου υπήρξε, χωρίς καν να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, ακόμη και τώρα είναι ανεξήγητη.


Η μόνη εξήγηση ίσως να είναι πως η πολύπλευρη αυτή προσωπικότητα είχε αυτό το κάτι που μαγνήτιζε τα εκατομμύρια των θαυμαστών του, που τον ένοιωθαν όπως κι εγώ, δικό τους άνθρωπο.

14 σχόλια:

Dormammu είπε...

Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια... Η F1 δεν είναι ποτέ ξανά η ίδια.

giant13 είπε...

Γειά σου φίλε μου Δαίμονα.

"Η F1 δεν είναι ποτέ ξανά η ίδια."

Αυτή είναι η αλήθεια...και ο θάνατος, μετά από τόσα χρόνια λες και ήταν φέτος.

Υ.Γ.Πρόλαβες το post, σε ενδιάμεση εμφάνιση, πριν ολοκληρώσω δηλαδή την επεξεργασία.
Αξίζει να ακούσεις την κιθάρα του Duane Eddy, στο Ghost Riders in the Sky, απ το οποίο προέρχεται και ο τίτλος του post.

Dormammu είπε...

Έστω και σε ενδιάμεση κατάσταση, νομιμοποιούμαι νομίζω να κάνω σεφτέ σ' αυτό το post.
Θυμάμαι σαν τώρα την στιγμή που έμαθα για τον θάνατο του Άυρτον. Ένας φίλος (που δεν ζει πιά) ήρθε και μας το είπε την ώρα που τρώγαμε στο Πασχαλινό Τραπέζι. Μου έπεσε το πηρούνι απο τα χέρια. Αρνήθηκα να το πιστέψω. "Προφανώς εννοείς τον χτεσινό θάνατο του Ρατσελμπεργκερ" του είπα. Ήταν απόλυτος. "Όχι, σκοτώθηκε και ο Σένα" απάντησε. Εξακολουθούσα να μην το πιστεύω, μέχρι που το είδα στις ειδήσεις με τα μάτια μου. Για τον κ. "καθηγητή" που αναφέρεις στο post, καλύτερα να μην σχολιάσω. Ήταν ο ηθικός αυτουργός, μαζί με κάποιους άλλους αλήτες, που γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά...

giant13 είπε...

Πρώτα απ όλα, λυπάμαι δαίμονα για τον φίλο που έχασες.

Εγώ πάλι είχα πάει για ουζάκι και καθυστέρησα να γυρίσω για το Πασχαλινό τραπέζι.
Ηταν δε απ τις σπάνιες φορές που δεν μπόρεσα να δώ απ την αρχή αγώνα F1.
Μόλις μπαίνω μέσα ο μεγάλος μου γιός, μικρούλης τότε, και αφού είχε κολλήσει το σαράκι, μου λέει τρέξε τρέξε μάλλον σκοτώθηκε ο Σέννα!

Αυτό ήταν. Πάγωσε το αίμα μου, όπως γράφω και στο ποστ, λες και είχε πάθει κακό ο καλύτερος μου φίλος!

mtryfo είπε...

Πολύ τρυφερό και συγκινητικό το αφιέρωμα σου, Γιώργο...

Πως ειναι η ζωή καμμιά φορά... οπως και ο Dormammu έτσι κι εγώ έχω συνδέσει τον Σέννα με κάποιον πολύ δικό μου άνθρωπο... με τη διαφορά οτι αυτός δεν πρόλαβε να ζήσει τον θάνατο του Σέννα γιατί έφυγε 2 χρόνια πριν... ελπίζω να συναντήθηκαν "εκεί πάνω" μιας και ηταν μεγάλος θαυμαστής του...

giant13 είπε...

Μαρία,

Έτσι είναι η ζωή.
Στιγμές, κατστάσεις, διάφορα μέρη, δεμένα άλλοτε με ευχάριστες και άλλοτε με δυσάρεστες θύμησες.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Ήμουνα "ερωτευμένος" με τον Ayrton da Silva Senna. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη μαύρη ημέρα. Πρωτομαγιά Ελληνοορθόξο Πάσχα και σουβλίζαμε αρνί στον κήπο μας στις Βρυξέλλες, θυμάμαι μεχρι και τους καλεσμένους μας. Είδα ζωντανά το ατύχημα και η ανακοίνωση του θανάτου βγήκε το απόγευμα. Το βράδυ ενώ έκανα ντους δάκρυσα. Κρίμα.

Έστειλα email στην οργάνωση για να δω πως μπορώ να βοηθείσω.

giant13 είπε...

Γειά σου Γιάννη,

το να στείλεις mail, δείχνει μεγαλείο ψυχής! Μπράβο σου.

ξι είπε...

Ομολογώ ότι εγώ έχω μαύρα μεσάνυχτα με το θέμα αυτό γενικότερα. Όμως το ποστ σου μου άρεσε πραγματικά πολύ. Κι εγώ ένιωσα μια παρόμοια ορφανιά θυμάμαι, όπως την περιγράφεις κι εσύ, όταν πέθανε η Τζένη Καρέζη... Ποιός ξέρει...
Ξ.

giant13 είπε...

Γειά σου ΞένιαΗ Καρέζη ήταν και η δική μου αγαπημένη ελληνίδα ηθοποιός.
Μου άρεζε η ναζιάρικη φωνή της και τα υπέροχα μάτια της.

island είπε...

Αν και το ίνδαλμά μου ήταν ο Προστ ο Σέννα ήταν κάτι το ξεχωριστό και κάτι το ανεπανάληπτο. Και δεν μπορεί να συγκριθεί με πιλότους άλλους(ούτε με τον Σουμάχερ) γιατί έκανε ότι έκανε με την τότε τεχνολογία των αυτοκινήτων. Σήμερα οι πιλότοι είναι σαν ρομποτάκια. Τίγκα τα ηλεκτρονικά στα μονοθέσια που θαρρείς πως τρέχουν μόνας τους με αυτόματο πιλότο. Γειά σου φίλε Γίγαντα

giant13 είπε...

Γειά σου φίλε μου island η και οδευτή ηλεκτρονίων.

Μιά διαφορά μεταξύ Prost και Senna ήταν το ότι ο πρώτος ήταν "προγραμματισμένος", εγκεφαλικός οδηγός, εξ ου και το προσωνύμιο "καθηγητής".
Ο δεύτερος ήταν παρορμητικός, οδηγούσε με καρδιά και συναίσθημα.

Unknown είπε...

με μαγεψες με τη γραφη σου.ειναι αυτη η γραφη που σου φερνει ενα "κομπο" στο λαιμο.
κοιτας και γυρω σου μην παρουν χαμπαρι τα ματια σου που γυαλιζουν ετοιμα να τρεξουν...
Ζ3 2.2

giant13 είπε...

Z3 2.2 και μέλος του bmwfans,

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τα λίγα λόγια που ένοιωσα την εσωτερική ανάγκη να γράψω πριν ένα χρόνο για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο και πιλότο, με την συμπλήρωση 15 χρόνων απ τον χαμό την πρωτομαγιά του περασμένου χρόνου.