Πέμπτη, Μαΐου 15, 2008

Μουσικοπαίγνιο

Τα κάθε μορφής μπλογκοπαίγνια απ όσα λίγα μπορώ να ξέρω, βλέπω έχουν μιά άνθιση τώρα τελευταία.

Μετά την Θεά της μπλογκόσφαιρας, μιά άλλη μπλογκερίνα που τυχαίνει να είναι και καρντασίνα απ όσο μπορώ να γνωρίζω, η ευαίσθητη Ανασαιμιά μου πρότεινε να συνεχίσω ένα μουσικοπαίγνιο.

Διαλέγεις όποια και όσα τραγούδια θέλεις και μπλέκεις μιά ιστοριούλα. Όσες αράδες επιθυμείς και μπορείς.

Τέλος αν θες, προτείνεις μερικούς άλλους μπλόγκερς να συνεχίσουν.



Βάδιζε πάνω στον καυτό κάτασπρο βράχο. Πλησίασε στην απόκρημνη άκρη του. Βλέποντας το αφρισμένα κύματα να βολοδέρνουν και τον δυνατό παφλασμό να χτυπά στα αυτιά του, σαν να ένοιωσε πως μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια πίκρα, υπάρχει μια αγάπη, υπάρχει μια έκσταση.(1)







Προχωρώντας παραπέρα, ξαφνικά βρέθηκε σε μια μικρούλα ήσυχη παραλία με την ψιλή άμμο λεία υγρή και γυαλιστερή.
Έσκυψε και χάραξε κάτι με ένα ξυλαράκι. Αυτό που έκανε όμως δεν έμεινε για πολύ. Φύσηξε ωραία ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή.(2)





Σκέφτηκε τότε πως το πέλαγο είναι βαθύ και η αγάπη μεγάλη.(3)

Περπάτησε κάμποσο, ώσπου συνάντησε κάτι ψαροκάλυβα και χαμόσπιτα, διαβρωμένα απ την αλμύρα.
Οι σκέψεις του γύρισαν αρκετά χρόνια πίσω, στην δική του προσφυγική φτωχογειτονιά. Μικρά κι ανήλιαγα στενά και σπίτια χαμηλά μου,(4) σιγοψιθύρισε.


Το μόνο που δεν ταίριαζε με την εικόνα στον μυαλό του ήταν το ανήλιαγα. Σίγουρα ήταν στενά τα δρομάκια και χαμηλά τα σπίτια, αλλά το μόνο που τους περίσσευε ήταν ο ήλιος και τα λουλούδια, φυτεμένα στους χωμάτινους μπαξέδες, σε κατάλευκους ασβεστωμένους τυροτενεκέδες και σε κατακόκκινες γλάστρες.
Την άνοιξη , όταν τα λουλούδια άνθιζαν στις φτωχικές αυλές, κάθε Σαββατόβραδο ήτανε όμορφο, ίδιο Χριστός Ανέστη.(5)



Το βραδάκι τον βρήκε να πίνει το τσιπουράκι του σε ένα ταβερνάκι πλάι στο κύμα.
Λίγο πιο πέρα τρεις γεροναυτικοί με τα κιτρινισμένα απ τον καπνό μουστάκια τους , καθώς κουτσόπιναν προσεύχονταν να κάνει ο Θεός ένα χατίρι, να ‘ρθουν οι τελευταίοι λίγο πιο μπροστά.(6)



Κάθονταν μόνος, συντροφιά όμως είχε. Ένα τεράστιο κατακόκκινο φεγγάρι του χαμογελούσε από ψηλά. Το φεγγάρι κάνει βόλτα μα η κυρά δεν μ’ αγαπά(7) ακούγονταν ο Μπιθικώτσης απ τα κακοβαλμένα ηχεία. Ένας παλιός φωνογράφος, βρίσκονταν πάνω σε ένα μικρό τραπεζάκι μέσα στο μαγαζί, ποιός και πότε άραγε να τον είχε φέρει εκεί; «Ο παλιός φωνόγραφος πάνω στο τραπέζι, άρχισε να παίζει μες στην σιγαλιά».(8) Τι πιθανότητες μπορεί να είχε το τελευταίο, ώστε να γίνει πραγματικότητα;
Ξαναγύρισε στο τραγούδι, « μα η κυρά δεν μ’ αγαπά»…... H κυρά τον αγαπούσε, ήταν σίγουρος , τόσα χρόνια ήταν μαζί. Υπήρξαν όμως και κυράδες που δεν τον αγάπησαν, όπως κι αυτός δεν αγάπησε άλλες.


Άφησε έναν αναστεναγμό. Αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται, δεν τα κανονίζεις εσύ. Όσο και να προσπαθείς να τα ταιριάξεις, τον τελευταίο λόγο και το κουμάντο τα χει η τύχη, να βρεις
το θαλασσινό τριφύλλι.(9)

Μια φορά στα χίλια χρόνια/ του πελάγου τα τελώνια

μες στα σκοτεινά τα φύκια/ μεσ' τα πράσινα χαλίκια.


Το φυτεύουνε και βγαίνει/ πριν ο ήλιος ανατείλει

το μαγεύουνε και βγαίνει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


Το θαλασσινό τριφύλλι/ ποιος θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


Μια φορά στα χίλια χρόνια/ κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια.

Δε γελάνε μήτε κλαίνε/ μόνο λένε μόνο λένε...


Μια φορά στα χίλια χρόνια/ γίνεται η αγάπη αιώνια.

Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη/ η χρονιά να σου πετύχει.


Το θαλασσινό τριφύλλι/ ποιος θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


(Οδυσέας Ελύτης, Λίνος Κόκοτος, Ρένα Κουμιώτη)




(1) Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές (Μπιθικώτσης, Θεοδωράκης, Γ. Σεφέρης)

(2) Αρνηση (Μπιθικώτσης, Θεοδωράκης, Γ. Σεφέρης)

(3) Το πέλαγο ειναι βαθύ (Καζαντζίδης, μουσική & στίχοι Μάνος Χατζηδάκις)

(4) Βρέχει στην φτωχογειτονιά (Μπιθικώτσης, Θεοδωράκης, Τάσος Λειβαδίτης)

(5) Σαββατόβραδο (Καζαντζίδης, Θεοδωράκης, Τάσος Λειβαδίτης)

(6) Το χατήρι (Δημ. Μητροπάνος, Θεοδωράκης, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

(7) Το φεγγάρι κάνει βόλτα (Μπιθικώτσης, μουσική & στίχοι Μικυ Θεοδωράκη)

(8) Ξημερώνει Κυριακή (Γιάννης Πουλόπουλος, Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

(9) Το θαλασσινό τριφύλλι (Ρένα Κουμιώτη, Λίνος Κόκοτος, Οδυσσέας Ελύτης)




Γιά την συνέχεια του παιχνιδιού, μπορεί να συμμετάσχουν όσες και όσοι φίλοι bloggers το επιθυμούν.

Με την σειρά μου προτείνω :

1. Την γειτόνισσα μου.

2. Τον γνωστό αριθμολάγνο Πόντικα του διαδικτύου.

3. Την Θεά , όχι τι νόμιζε, θα την άφηνα παραπονεμένη;

4. Τον άριστο χειριστή του λόγου και της γραφής Locus Publicus

5. Tον ιστοριοδίφη Δόκτορα, γιά να κάνει κι ένα διαλλειματάκι απ την διατριβή του με την ιστορία.

6. Τον φίλο και συμπολίτη μπιντιμπί, που στις μουσικές επιλογές του είναι άπαιχτος.

30 σχόλια:

mtryfo είπε...

Κάτι ήξερε η ανασαιμιά και σε πρότεινε να συνεχίσεις το παιχνίδι....ξεδίπλωσες και έναν άλλο εαυτό γίγαντα ευαίσθητο, που δεν ασχολείται μόνο με τις μηχανές, τ αυτοκίνητα, τα gudgets.....
(και σεφτές για να μη ξεχνιόμαστε)
τώρα για την πρόταση να συνεχίζω, θα το σκεφτώ μόλις επιστρέψω από βδομάδα

Dormammu είπε...

Το θαλασσινό τριφύλλι είναι απο τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ζήτω ο Ελύτης ο μέγας Παγανιστής!

Dormammu είπε...

Άντε λοιπόν κι ένα άλλο υπέροχο τραγούδι του Γκάτσου, μια και δεν βλέπω να προλαβαίνω να φτιάχνω ολόκληρο post:

Ρίξε ένα βλέμμα σιωπηλό
στον κόσμο τον αμαρτωλό
και δες η γη πως καιει
και με το χερι στην καρδια
αν δεν σ'αγγιξει η πυρκαγια
ψαξε να βρεις ποιος φταιει.

Σα χαμοπουλι ταπεινό
που δεν εγνωρισ' ουρανό
και περπατα στο χώμα
την ενδεκάτη ενολη
δεν την σεβαστηκες πολύ
γι'αυτό πονας ακόμα

Ειναι καινουργια και παλια
σαν της ψυχής την αντιλια
σαν της καρδιας τα βάθη
μα μες στου κόσμου τη φωτια
που μπερδευτηκαν τα χαρτια
κανεις δεν θα τη μάθει

Τραβα να βρεις το Μωυση
και ξαναρωτα τον και συ
μηπως αυτος την ξερει
την ενδεκατη εντολη
που ειν' ολοκαθαρο γυαλί
και κοφτερο μαχαιρι

Στην παγωμενη σου ερημια
το γελιο γινεται ζημια
κι η ομορφια σκοταδι
ετσι ειναι φιλε μου η ζωη
φερνει τον ηλιο το πρωι
την καταχνια το βραδυ

Κανε λοιπον υπομονη
τωρα που φως δε φανει
κι ουτε θα'ρθει καραβι
την εντεκάτη εντολή
τη ξερουν μόνο οι τρελοι
και ολοι της γης οι σκλαβοι

giant13 είπε...

Μαρία,

Τι να κάνω η ανασαιμιά σαν γυνή άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές μου.
Τώρα και μιά γυαλιστερή "μπέμπα" με φουσκωμένα καπούλια μπορεί να με κάνει να νοιώσω κάπως έτσι.


Δαίμονα

Η προσωρινή απουσία σου απ τα posts, λόγω φόρτου εργασίας, βλέπω να γίνεται μόνιμη κατάσταση.

Υπέροχος ο Γκάτσος όπως και η μουσική επένδυση του Χατζηνάσιου με την εκτέλεση της μεγάλης μας Νάνας Μούσχουρη.
Αργότερα το 1995 κυκλοφόρησε από ζωντανή ηχογράφηση με την Άννα Μελίτη.

Aphrodite είπε...

Να το πω απλά:

σήμερα αισθάνθηκα και πολύ Χαϊχλίδογλου όταν, οδηγώντας μες το μπάχαλο πρώτη-νεκρό εργολαβία, έκλεισα με αποφασιστικότητα το ραδιόφωνο και όλα τα σαχλοκουδουνέ άσματα, κι έβαλα σιντί κλασικής μουσικής. ΔΥΝΑΤΑ.

Στο φανάρι κάποια στιγμή, μου χτύπησε το παράθυρο (απορροφημένη εγώ σε ουράνια βιολιά και κοντραμπάσσα) μικράκι ζητιανάκι, και λέω άντε, είμαι στις καλές μου σήμερα, είμαι και πολύ λαρτζ, κάτσε να του δώσω κάτι.

Ανοίγω παράθυρο λοιπόν, ενώ η μουσική ήταν σε ένα πολύ πομπώδες σημείο, και η κλάσικα μουζίκα ξεχύθηκε παιανίζοντας με έξτρα μπάσα, σαν μάτσο κεραυνοί που ξέφυγαν του Δία στο τσακίρ-κέφι.

Το μικρό έκανε ένα βήμα πίσω και ρώτησε:

"Πέθανε κανείς?"

:))))))))

Ε, είναι η δεύτερη φορά μέσα σε μια μέρα που αισθάνομαι ότι η κουλτούρα μου έχει κάνει πατητή - τόσο που έχω το κεφάλι μου μες την άμμο με τις διαφανείς baby-γαριδούλες...

Λοιπόν, θα συσκεφθώ και θα επανέλθω με κάτι ή σε αποστομωτικά υπέροχο (μπας και σας συναγωνιστώ), ή σε "Οπα-όπα-όπα, έλα κολλητήρι, έλα!".

Μέση λύση δεν.

...
...
...

Μη με κομπλάρετε ρε σεις, είμαι απλός άνθρωπος αφού...

(λίγο χαβιάρι, λίγη Moet και τον Βάγκνερ μου...)

:))))))))))))))))))


ΥΓ- σοβαρά τώρα, σούπερ το ποστ και τα σχόλια!

Locus Publicus είπε...

Αγαπητέ μου γίγαντα ευχαρίστως να αντοποκριθώ στην πρότασή σου αφού πρώτα ολοκληρώσω κάτι προγραμματισμένα ποστάκια:) Χίλια ευχαριστώ (και για τα ευγενικά σου λόγια).

Πολύ ωραία τα πάς με τα μουσικοπαίγνια! Ομορφο κείμενο και τραγουδάκι.

Συνάντησα κάποτε την κ. Κουμιώτη, σε μια εκστρατεία της στην Αμερική. Ετρεξα με ενα φίλο να τη δώ. Στο θλιβερό μαγαζί που παρουσιάστηκε για να τραγουδήσει, και στο δεύτερης γενιά ελληνοαμερικανικό κοινό, ήταν εντελώς άγνωστη. Δέχτηκε όμως να πιεί μαζί μας ένα κρασί. Είναι μέρος μιας σειράς τραγουδιών που ανήκουν στις άμεσες αναμνήσεις μου.

Φίλε μου νάσαι καλά.

mickey είπε...

Μερακλώσαμε βλέπω, ε;

Ωραία το είπε η Mtryfo:

Ο Ευαίσθητος Γίγαντας!


Όσο για το παιχνίδι, ακόμα δεν έχω ετοιμάσει τις ταινίες για την... προηγούμενη πρόσκληση!

(δεν ξεχνώ τίποτα βεβαίως - απλά είμαι κάπως... αναβλητικός :)))


Την καλημέρα μου!

(εγώ ακόμα δεν έχω πάει για ύπνο πάντως)

giant13 είπε...

Θεά,

Μά τι hi-end μηχάνημα έριξες στο όχημα ρε Αμαζόνα,ώστε να ερωτοτροπείς με τον Βάγκνερ στην μέση του δρόμου σε βαθμό που τρόμαξε το μικράκι μόλις ξεχύθηκαν τα ντεσιμπέλ εκ του παραθύρου;

Προσοχή στις ταπετσαρίες! Εχω ακούσει πως μπορεί να ξηλωθούν απ τους κραδασμούς.


Locus

Δυστυχώς σήμερα κατακλυζόμαστε απ τα διάφορα λαικο-πόπ άσματα που τα αποδίδουν εκστασιακά σοβαντισμένες σιλικόνες που υστερώντας σε μουσική απόδοση και ποιότητα μας γιά αντίβαρο μας εκθέτουν τα πλούσια κάλλη τους.


Mickey

Ακόμη θυμάσαι την ταινιο-πρόσκληση;

Είσαι λοιπόν φοβερός!
Τι registry και data base διαθέτεις ρε νυκτόβιε πόντιξ!

Τώρα στα σοβαρά, γνωρίζω πως πνίγεσαι στην δουλειά, συν τα λοιπά, αν και γιά κάτι σκανδιναυές διαβάζω κάπου άλλου.

mtryfo είπε...

Giganta
mi xafniasteis ap ta greeklish, to houi vgainei ohi i psihi,
ehkairias do8eisis (koimountai ta mikra) kanw tin diadihtiaki mou tsarka (nai edw ap thn vroheri Anglia)pinw ton kafe mou kai kanw episkepsi ston geitona mou .....
ta xanaleme me original haraktires...

giant13 είπε...

Maria

kalispera.
Edw exoume liakada.
Na pernas kala.

doctor είπε...

Έλαβα την πρόσκλησή σου γίγαντα, αλλά νομίζω ότι θα τα θαλασσώσω και θα γίνω ρεζίλι.
Ενώ εσύ είσαι απολαυστικός.
Ίσως θα συμπλήρωνα το "έχεις μάτια το φεγγάρι" με την φωνή του Μπιθικώτση φυσικά.

doctor

giant13 είπε...

Δόκτορα,

tο "έχεις μάτια το φεγγάρι" που αναφέρεις, είναι πραγματικά ένας πανέμορφος στίχος και τέλειος για να πούμε π.χ. πόσο μεγάλα και λαμπερά είναι τα μάτια του ερωτα μας.
Αν όμως το τραγουδάμε με την έννοια του μυστηρίου, του αινιγματικού, του ανεξιχνείαστου, τότε θεωρείται παρωχημένο στην εποχή μας μιά και το φεγγάρι το χουμε "ξεσκίσει" πλέον.

Υ.Γ. Γιά το τελευταίο φυσικά θα γνωρίζει πολλά περισσότερα ο διαστημολόγος και ερευνητής του ουράνιου χάους Πόντιξ.

Stavros P (isisdoros) είπε...

"Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά"

Ωραιότατο!

btw Γιώργο το link του doctor δε σου δουλεύει γιατι έχεις γράψει στο url htpp αντι για http.

giant13 είπε...

Στάυρο,

Αληθινά όμορφος ο στίχος που παραθέτεις, αλλά πιστεύω πως δεν ανταποκρίνεται πιά στην πραγματικότητα.

1ο.Επαψε από καιρό να είναι φτωχομάνα.

2ο.Γιά τα καλύτερα παιδιά, έχω πιά μερικές αμφιβολίες αν κρίνω από αποτελέσματα εκλογών των τελευταίων χρόνων και τις ιδέες και απόψεις που διακατέχεται ένα μεγάλο τμήμα των συμπατριωτών μου.
Δυστυχώς, πολλοί απ αυτούς είναι και νέοι άνθρωποι.

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την παρατηρητικότητα και την υπόδειξη διόρθωσης του link του Δόκτορος.

Stavros P (isisdoros) είπε...

Καλησπέρα Γιώργο
Το καλό είναι πάντα λίγο, ένα απόσταγμα.Εαν δει κανείς έτσι το στίχο βρίσκει μιά μεγάλη δόση πραγματικότητας.
(Εντάξει είμαι οπτιμιστής, τι να κάνω).

. είπε...

Γιωργάκη συγνώμη για την καθηστερημένη επίσκεψη. Αν διάβασες κάποιοι λόγοι με κράτησαν για λίγο μακρυά από το νετ.

'Ηρθα να σε ευχαριστήσω για αποδοχή της προ(σ)κλησης μου. Ναι ναι...το -σ- σε παρένθεση. Σε κάλεσα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα δούμε έναν "Γίγαντα" διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζουμε.Υποψιαζόμουν ευαίσθητο και ρομαντικό. Και να που δεν έκανα λάθος! Μια υπέροχη ανάρτηση που μας έδειξες αυτό το κομμάτι της ψυχής σου που μάλλον δεν σου πολυαρέσει να βγάζεις σε "κοινή θέα".
Θα συνεχίσω να σε προκαλώ να το κάνεις. Τέτοια κομμάτια ψυχής κοσμούν τα blogs.
Με ταξίδεψες πραγματικά νοσταλγόντας εποχές αγνότητας.
Τα φιλιά μου!

giant13 είπε...

Ανασαιμιά,

ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια.
Πιστεύω πως η προσωποποίηση τη ευαισθησίας είσαι εσύ, με τις όμορφες ποιητικές και μουσικές αναρτήσεις σου.

. είπε...

'Eλα ...έλα αρκετά με τα κοπλημέντα!

΄Να έχεις έναν καλό μήνα και ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Φιλί!

giant13 είπε...

Ανασαιμιά

Δεν είναι κομπλιμέντα, είναι η πραγματικότητα.

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι και σε σένα

bidibis είπε...

Καλό καλοκαίρι, γίγαντα!

Και ένα κυπελλάκι δε θα ταν άσχημο, αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες!

giant13 είπε...

Φίλε μου Μπιντιμπί,

καλό καλοκαίρι και σε σένα.

Γιά την πρόσκληση που σε κάνω, δεν λές κουβέντα, που λέει και η Σωτηρία στο γνωστό τραγούδι.

Πάντως τώρα που γράφω το σχόλιο, κάναμε την πρώτη παπάρα με την Σουηδία.
Εύχομαι καλύτερη συνέχεια αν και σκούρο το τοπίο μπροστά.

. είπε...

Καλησπερούδια!

mtryfo είπε...

Να ευχηθώ ένα ξεκούραστο τριήμερο για να πάρεις δύναμη να ποστάρεις όμορφα θέματα...

giant13 είπε...

Ανασαιμιά

Καλησπερούδια και σε σένα, έστω και ετεροχρονισμένα λόγω μίνι διακοπών.

giant13 είπε...

Μαρία καλησπέρα.

Πέρασε και το τριήμερο, με την πρώτη και μοναδική βουτιά του φετεινού καλοκαιριού, λόγω άστατου καιρού.
Πάντως την απόλαυσα γιατί έγινε από πλεούμενο φίλου.
Κατευθείαν στα βαθιά πού λένε.

island είπε...

Ταξίδεψα φίλε.Σε φρέσκο δυόσμο και παλιές εικόνες.Ειδικά αυτές με τα σοκάκια με σοκάρανε όμορφα.Ευχαριστώ...

giant13 είπε...

Φίλε island,

Και γω σε ευχαριστώ, για τα καλά σου λόγια.

island είπε...

Καλό μήνα να έχεις συνάδελφε Γίγαντα

giant13 είπε...

Καλό μήνα, έστω και καθυστερημένα island, λόγω απουσιάς για μιά βδομάδα στην Ρωσσία.

Y.Γ Θα ακολουθήσει και ποστάκι.

mtryfo είπε...

έτσι να χαρούμε κι εμείς που περιμένουμε κάτι "καινούργιο"...
Ρωσία μυρίζει λοιπόν το καινούργιο και φαντάζομαι με τις ανάλογες
"φωτο-εκπληξεις"...
αντε γίγαντα μην αργείς !!!