ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Φίλες  και  φίλοι  bloggers,  2010.....

ευχές για υγεία, ευτυχία, δημιουργία.

Κάθε χρόνο παραμονή πρωτοχρονιάς, συνηθίζω να βολτάρω στους δρόμους της πόλης που γεννήθηκα και μεγάλωσα. 

Ετσι λοιπόν και φέτος πήρα μιά ψηφιακή φωτογραφική compact SONY, για να μη κουβαλώ στο αδιαχώρητο την ογκώδη DSLR NIKON, πλην όμως, ξεχασμένη τόσο καιρό έμεινε από μπαταρία, αφού πριν φύγω δεν την έλεγξα πιστεύοντας πως θα είναι εντάξει.

Αρκέστηκα λοιπόν σε μερικά στιγμιότυπα με το κινητό sony-ericsson 770i.

Ανοιξιάτικος ο καιρός, με αποτέλεσμα στο κέντρο να γίνεται της πόπης. Τα εμπορικά δεν είχαν την κίνηση που θα πρεπε να χουν τέτοια μέρα. Απλά οι περισσότεροι, σεργιάνι και κάτι ψιλοδωράκια  σε χάρτινες οικολογικές σακουλίτσες.

Καφέ, μπαράκια και μεζεδοπωλεία όμως γεμάτα, με τα τελευταία να χουν την τιμητική τους.

Παντού απλωμένα τραπεζάκια. Αλλού πλημμύρες, χιόνια, παγωνιά, εδώ άνοιξη.

Κλασσική εικόνα οι Αι-Βασίληδες, οι ξυλοπόδαροι και οι κλόουν.

Τσιμισκή - Διαγώνιος. Ροκ, τζάζ.

Αριστοτέλους. Ροκ, ντίσκο, έντεχνο, λαικό.

Λαδάδικα - Απομεινάρια μιας άλλης εποχής.

Εδώ γίνονταν το χονδρεμπόριο τροφίμων και άλλων αγαθών. Ο πνεύμονας διακίνησης προιόντων όχι μόνο για την πόλη,  αλλά και την υπόλοιπη Μακεδονία.

Έβρισκες τα πάντα, ακόμη και τον έρωτα, όπως τον τραγούδισε περίφημα στο αντίστοιχο τραγούδι ο μεγάλος Μητροπάνος.

Λαδάδικα. Και δώ αρκετός κόσμος και ένα συγκρότημα νεαρών που στα διαλείματα του ροκ, έπαιζαν και Μάλαμα, Τσακνή, Μαχαιρίτσα.

Νέα Αγορά. Το αδιαχώρητο στα "βομβίδια".

Αποτελείται από 3 στοές, και ονομάστηκε έτσι  όταν πρωτολειτούργησε την δεκαετία του 1960, επειδή  βρίσκεται δίπλα ακριβώς στην παμπάλαια αγορά Μοδιάνο, στην οποία ο οικοδεσπότης σαν μαθητής και φοιτητής, δούλευε τα  καλοκαίρια, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα,  σαν μπακαλόγατος σε ένα αλλαντοτυροπωλείο με την ονομασία "Εχει ο Θεός".

Τα περισσότερα απ αυτά έχουν πλέον κλείσει και την θέση τους πήραν ουζάδικα, μεζεδοπωλεία και μικρά ξενυχτάδικα με ντισκοτσιφτετέλια.

Παραλία - Πλατεία Αριστοτέλους.

Το κλασσικό πλέον καραβάκι με διαφορετικά φέτος, λαμπερά άσπρα φωτάκια στα πανιά του, μας ταξιδεύει στον χαρούμενο κόσμο των εορτών.

Χριστουγεννιάτικες ευχές

                            The  Nativity

Oil on canvas. San Lorenzo, Palermo, Italy. Caravaggio byname of Michelangelo Merisi.

Note: This painting was stolen in 1969 from the Oratory of San Lorenzo, Palermo

**********************

Ευτυχισμένα  Χριστούγεννα

σε όλους τους φίλους, επισκέπτες, σχολιαστές του blog.

Οδοιπορικό στην Καποτία (cap of tea), 1ο μέρος.

Το "Καποτία" είναι δανεικό απ τον Κώστα Καβαθθά των 4ΤΡΟΧΩΝ και των Τεχνικών Εκδόσεων του.

-------------------------------------------------

Το καλοκαιράκι, σύμφωνα με την ΕΜΥ μας αποχαιρετά.

Ο Γιώργος έγινε πρωθυπουργός, αφού έβαλε και το χέρι του ο Κώστας.

Επειδή όμως, αν και οι κυβερνήσεις πέφτουν τα blogs καλά κρατούν, για όσο τουλάχιστον θα το επιτρέπει η Google (τα geocities έκλεισαν πριν λίγες μέρες), αποφάσισα μετά από απουσία 2 μηνών να ανεβάσω ποστ.

Τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, βρέθηκα στην Βρετανία για 9 μέρες και θέλω να παραθέσω σε 2 μετά μερικές εικόνες και αντίστοιχα λίγα σχόλια.

-------------------------------------------------

Αθήνα - Λονδίνο λοιπόν και αμέσως στο Χήθροου, μετεπιβίβαση σε πούλμαν με μιά παρέα άλλων 27 ατόμων για ένα γύρο της χώρας, εκτός της Ουαλίας.

Θα ακολουθούσαμε μια πορεία απ τα δυτικά μέχρι πολύ ψηλά στην Σκωτία και κατόπιν επιστροφή στο Λονδίνο απ την ανατολική πλευρά.

Σύμμαχος μας, ο θαυμάσιος καιρός με μεγάλη ηλιοφάνεια, λίγες σποραδικές και μικρής διάρκειας βροχές και θερμοκρασία υψηλή για την εποχή και τα δεδομένα της χώρας.

-------------------------------------------------

OXFORD

Τόσο νέος κόσμος που ένοιωσα πάλι φοιτητής.

STRATFORD

Ο δρόμος με το σπίτι που γεννήθηκε ο Σαίξπηρ.

MANCHESTER

Old Trafford....... χωρίς άλλα λόγια.

Η μαγική τριπλέτα   George  Best,  Denis  Law,  Bobby  Charlton.

CHESTER

Ένα μεγάλο μέρος της μεσαιωνικής πόλης και το κάστρο της σώζονται αυτούσια.

WINDERMERE - LAKE  DISTRICT

Ομορφιά ... παντού ομορφιά. Τουριστική αξιοποίηση χωρίς προχειρότητες και αυθαιρεσίες.

GLASGOW

Η Πλατεία του Γεωργίου, με το εντυπωσιακό City Chambers

Εξ ίσου εντυπωσιακό και το εσωτερικό.

Κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

LOCH  LOMOND

Το χωριό Luss. Καλαισθησία, ομορφιά και αρμονία σε μέγιστο βαθμό.

Η χιλιοτραγουδισμένη λίμνη της Σκωτίας.

Τυχεροί που συννέφιασε στον λίγο χρόνο που μείναμε, ώστε να απολαύσουμε την μυστηριακή της ατμόσφαιρα.

HIGHLANDS

Τα δυτικά υψίπεδα είναι πολύ αραιοκατοικημένα.

Το πράσινο είναι εκπληκτικά έντονο και καλύπτει ολόκληρους λόφους.

Απ τις ψηλότερες κορυφές κυλούν ρυάκια με κρυστάλλινα νερά και σχηματίζουν πανέμορφες λιμνούλες διαφόρων σχημάτων. Τα βράχια σπαρμένα όρθια εδώ και κεί, σμιλεμένα απ τους αέρηδες, φαντάζουν σαν απόκοσμες φιγούρες.

Η φωτογράφιση μέσα απ το πούλμαν, λόγω αντανακλάσεων, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Στο βάθος το Ben Nevis, η υψηλότερη κορυφή της Βρετανίας, 1343μ.

FORT  WILLIAM

Γραφική ήσυχη κωμόπολη στις όχθες ενός σφηνοειδούς κόλπου του Ατλαντικού με την ονομασία Loch Line

FORT  AUGUSTUS

Τουριστικό κυρίως χωριό 800 περίπου μόνιμων κατοίκων στο νοτιοδυτικό άκρο της λίμνης Λοχ Νες.

Γνωστό λόγω της φυσικής ομορφιάς και των 7 κλειδιών (δεξαμενές που αδειάζουν και γεμίζουν), ώστε να γίνεται σε 5 ανισουψή επίπεδα η μεταφορά σκαφών μέσω του διάσημου Calidonian Canal, μήκους 100χλμ. περίπου το οποίο ενώνει το Fort William με την πρωτεύουσα των Highlands, το Inverness.

Η διώρυγα αυτή είναι φυσική στο μεγαλύτερο μέρος της, και τεχνικά έργα έγιναν σε λίγα μόνο σημεία στις αρχές του 19ου αιώνα με την επίβλεψη του μηχανικού Thomas Telford.

Δημιουργήθηκε πριν 400.000.000 χρόνια όταν συγκρούσθηκαν οι τεκτονικές πλάκες της Σκωτίας.

Μέχρι την ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού δικτύου, αποτελούσε την κύρια οδό μεταφοράς εμπορευμάτων.

LOCH  NESS ...... η πολυδιαφημισμένη.

INVERNESS

Η πόλη που ίσως μου άρεσε περισσότερο.

Πρωτεύουσα των Highlands, με πληθυσμό γύρω στις 60.000.

Καθαροί Κέλτες οι κάτοικοι μιλούν σε ποσοστό 7% την γαλαική διάλεκτο, καθώς δρόμοι και τοπονύμια είναι γραμμένα επίσης στην ίδια γλώσσα.

Αψείς, λιγομίλητοι, εσωστρεφείς. Θεωρούν τους νοτιότερους σαν γιαλαντζί Σκωτζέζους.

-------------------------------------------------- ----

Λονδίνο - Ινβερνές 1085χλμ. σε 3 μέρες.

Φώτο με Nikon D90 και φακό NIKON AF 18 με 105 XD

****** Μεγέθυνση με κλικ πάνω σε κάθε φώτο .*****

Δρόμοι

Άραγε τι συναισθήματα και πόσο διαφορετικά η και αντιφατικά μπορεί να γεννήσει ένας δρόμος σε διαφορετικές εποχές;


Πόσο αλλοιώτικα ζεις την διαδρομή αν πορεύεσαι μόνος η με παρέα;


Και αν οδηγάς τι μουσική ψάχνεις να ακούσεις την ώρα τούτη;















Ορεινή Χαλκιδική, 20 Αυγούστου 2009
















Η ίδια διαδρομή στις 3 Νοεμβρίου 2008


Για τους φίλους που ίσως να μη γνωρίζουν, η Χαλκιδική εκτός από όμορφες παραλίες, έχει και μαγευτικές ορεινές διαδρομές.

"Κλικ" στις φωτο για μεγένθυνση.

Μνήμες......

Θεσσαλονίκη,σήμερα, λιμάνι.....λίγα μέτρα απ τα λαδάδικα.

Οι..... πουτάνες της εφηβείας μου.

Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής;

Εδώ και αρκετό καιρό, από τότε που το πρωτοπρόσεξα μέσα απ το αστικό κατεβαίνοντας στο κέντρο, ηθελα να βρεθώ μπροστά του για να το φωτογραφίσω έστω και με το κινητό για να το κάνω ανάρτηση.

Δεν έτυχε, ο χρόνος πέρασε, και έτσι σήμερα, μετά από επίπονες προσπάθειες να βρώ κάποιες πιθανές φωτο στο διαδίκτυο, έπεσα τυχαία πάνω στους Άθλιους.




Με πρόλαβε λοιπόν ο άγνωστος μου μέχρι τώρα συμπολίτης blogger και σχολίασε το απίθανο αυτό δημιούργημα.

Αλήθεια ποιά φωτισμένα καλλιτεχνικά μυαλά είχαν την μεγάλη έμπνευση για το στήσιμο του στον χώρο αυτό;

Πόσο άραγε να κόστισε και πόσοι τα κονόμησαν;

Πρόκειται για τον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, μπροστά στην ιστορική πλατεία της ΧΑΝΘ.

Μήπως οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν - ξεθάβουν τα αρχαία ευρήματα αμπαλαρισμένα σε ξύλινα κιβώτια και το ξυλοπρίονο, (τουλάχιστον πρόκειται για πιστή μεγένθυση πραγματικού), χρησιμεύει στο ξεαμπαλάρισμα;

Μήπως χρειάζεται για να τεμαχίζουν τα ευρήματα;

Μπα δεν πιστεύω, το μόνο είδος αρχαίων που μας λείπει είναι τα ξύλινα.
Όλα μας τα ευρήματα είναι πέτρινα, μαρμάρινα, σιδερένια, χάλκινα, χρυσά, ασημένια, αντε και κανά δυό υφαντά.

Μήπως αναπαριστά την "πρόοδο", στημένο κατακόρυφα έτσι όπως ατενίζει τον ουρανό , και το απαίδευτο στα καλλιτεχνικά μυαλό μου δεν μπορεί να το συλλάβει;

Δεν μπορώ να το πιάσω το θέμα ρε γμτ μου και θα σκάσω.
Όποιος γνωρίζει η σκέφτεται κάτι άλλο ας με βοηθήσει.

Μα θα τους πείραζε, αφού ήθελαν να βάλουν κάτι, μιά όμορφη σύνθεση από κλασσικά εργαλεία των αρχαιολόγων;
Δοξα τον θεό έχουν αρκετά, αλλά ξυλοπρίονο;

Υ.Γ. Οι φωτο είναι δανικές , χωρίς την άδεια του, απ τον Γιάννη Αγιάννη. Πιστεύω να μη ενοχληθεί.

Ghost Rider in the Sky

Αyrton Senna Da Silva...........in memoriam.

Τρία παγκόσμια πρωταθλήματα.

41 νίκες, (πρώτες θέσεις βάθρου).

65 πρώτες θέσεις εκκίνησης, (pole positions).

Τρέχει πιά με το μονοθέσιο του στους δρόμους του παραδείσου.

Duane Eddy




Είναι εκεί με την παρέα των άλλων μεγάλων πιλότων που από μικρός θαύμαζε και ήθελε να μοιάσει.


Είναι στο απέραντο ελεύθερο γαλάζιο, εκεί που δεν παραμονεύει η επικίνδυνη στροφή Tamburello με τον τσιμεντένιο θανατηφόρο τοίχο μπροστά της, όπου πριν 15 χρόνια, την πρωτομαγιά του 1994, του έκοψε το νήμα της ζωής στα 34 χρόνια του. Την ζωή ενός απ τους μεγαλύτερους, αν και για πολλούς ειδικούς, μεγαλύτερου πιλότου όλων των εποχών της F1, αλλά και υπέροχου ανθρώπου.


Το βλέμμα του, σοβαρός η χαμογελαστός είχε μια μελαγχολία, λες και στα βάθη της ψυχής του υπήρχε γραμμένο το τέλος.

Το βλέμμα αυτό χάθηκε για πάντα το μεσημέρι της Κυριακής εκείνης του ορθόδοξου Πασχα μας.


Κάποιος μπορεί να πει πως ήταν ιδιόρρυθμος η και μερικές φορές εριστικός, (κάποτε χαστούκισε δημόσια τον ανεκδιήγητο με τα καμώματα του πιλότο Eddie Irvine), πότε πότε και αυθάδης στην διάρκεια δοκιμών και αγώνων, όταν απαιτούσε το σωστό και ακέραιο τα οποία ήταν και o αυτοσκοπός του.

Ήταν όμως αυτός που σταμάτησε το μονοθέσιο του για να βοηθήσει τον Martin Donnely, σε ένα τρομαχτικό ατύχημα που είχε. Βγήκε και έτρεξε, να κρατήσει το κεφάλι του συναθλητή του, με κίνδυνο της ζωής του, στο κέντρο της πίστας, μέχρι να φτάσει το ιατρικό τημ. Ο Donnely συνήλθε μετά από κώμα 3 μηνών.

Έχει πει : "Ένας φόβος πλημμυρίζει την ψυχή μου όταν μπαίνω στο μονοθέσιο."

Ήταν όμως αυτός, που σε κάποιο γκραν πρί, όπου σε καταρακτώδη βροχή η πίστα είχε γίνει επίκινδυνη και αρκετοί πιλότοι μεταξύ αυτών και ο ανταγωνιστής και συναγωνιστής του στην ίδια ομάδα, ο επονομαζόμενος και "καθηγητής", για την χειρουργική ακρίβεια οδήγησης του, Alain Prost, αρνήθηκαν να τρέξουν.

Ο Senna μπήκε στην πίστα και σε μερικά σημεία έπιασε τα 271χλμ/ωρα.

Η απάντηση του ήταν : "Πληρωνόμαστε πολύ καλά γι αυτό που κάνουμε και δεν πρέπει να το στερήσουμε απ τον κόσμο που περιμένει να μας δεί.

*************

O Michael Schumacher ξεσπά σε λυγμούς στην συνέντευξη τύπου μετά την ισοφάριση του αριθμού πρώτων νικών του Ayrton Senna.

*************

Ξεκίνησε ένα ίδρυμα όπου θα μπορούσαν να βρούν στέγη, τροφή, παιδεία η κάτι απ αυτά όλα, τα πάμπτωχα παιδιά απ τις φαβέλες της πατρίδας του Βραζιλίας.

Είχε πει συγκεκριμένα : " Θέλω να προσφέρω στα παιδιά αυτά, ένα πολύ μικρό κομμάτι απ αυτά που πρόσφερε η ζωή πλουσιοπάραχα σε μένα".
Ήταν δε, ο σκοπός της ζωής του όταν θα σταματούσε να αγωνίζεται.

Το ίδρυμα με την βοήθεια και διάφορων εισφορών, ανδρώθηκε υπό την επίβλεψη της αγαπημένης του αδελφής Vivian Senna. Μέχρι τώρα έχει βοηθήσει με τον ένα η άλλο τρόπο, πάνω από 400.000 παιδιά.

*************

Δεν θέλω να προσθέσω κάτι παραπάνω, στο youtube, μπορεί να βρεί όποιος επιθυμεί ,αναρίθμητα video για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα.

Απλά ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να τον τιμήσω στον δικό μου ασήμαντο ιντερνετικό χώρο.

Παράξενο αλλά η μεγάλη στενοχώρια και η βαθύτατη λύπη μου για τον άτυχο και άδικο χαμό ενός πιλότου F1, που ούτε συγγενής ούτε φίλος μου υπήρξε, χωρίς καν να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, ακόμη και τώρα είναι ανεξήγητη.

Η μόνη εξήγηση ίσως να είναι πως η πολύπλευρη αυτή προσωπικότητα είχε αυτό το κάτι που μαγνήτιζε τα εκατομμύρια των θαυμαστών του, που τον ένοιωθαν όπως κι εγώ, δικό τους άνθρωπο.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΕΥΧΕΣ

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
πάνω απ όλα
με υγεία....
..... τα υπόλοιπα ακολουθούν

glitter-graphics.com

Γιάννης Μηλιώκας

Τυχαίνει να είναι και συμπολίτης μου, στην Θεσσαλονίκη μεγάλωσε, άσχετα αν τώρα ζει στην Αθήνα.

Τα τραγούδια του πάντοτε είχαν κάτι το ξεχωριστό, τουλάχιστον αυτά που ερμήνευε ο ίδιος, είτε ήταν διασκευές είτε ολότελα δικά του σε στίχους και μουσική.

Φυσικά σε κάποιους ήταν το κόκκινο πανί. Καυτηρίαζε και ξεδίπλωνε μέσα απ την σάτυρα του, πτυχές της κοινωνίας μας, που δεν μας τιμούν.

Με λίγα λόγια δηλαδή τους τα χωνε κανονικά, όπως με το περίφημο Greco Mascara.

Με δική του επιλογή απουσίασε γιά αρκετά χρόνια, αλλά τελευταία επανέκαμψε και χτύπησε με την διασκευή του γνωστού "Άντρα μου πάει" του Corliano Franco.

Aναφέρεται σε συγκεκριμένους ΜΑΛΑΚΕΣ .
Πόσοι άραγε τέτοιοι υπάρχουν στην Ελλαδίτσα μας; Τους βλέπουμε τους ακούμε τους ζούμε καθημερινά.

Το άκουσα σε δυό τηλεοπτικές εκπομπές, το ψάρεψα απ το YouTube και σας το παρουσιάζω.





Καλή Αποκρηά και Καθαρή Δευτέρα.

Πετάξετε και κανέναν χαρταετό, αν και όπου μπορείτε, έτσι για να διατηρούμε το έθιμο.

Αναμνήσεις σε νότες

Δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει οφείλεται στο ότι γερνάω, αλλά δεν μπορώ πια να χαρώ ελληνική μουσική, εκτός από μερικές εξαιρέσεις.
Αν εξαιρέσω έναν Μαχαιρίτσα, Μακεδόνα, Θηβαίο, Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη και μερικούς ακόμη, τα τραγούδια των υπολοίπων λες και είναι το ίδιο τραγούδι, μεταλλαγμένο, παραποιημένο.
Γυφτοτσιφτετέλια, λαικοπόπ, της κλάψας της καψούρας, του αχ-βαχ, του ανεκπλήρωτου one stand sex.
Τραγούδια που μετά από ένα μήνα αφού πουλήσουν ότι πουλήσουν, ξεχνιούνται για πάντα.
Ερμηνευτές και ερμηνεύτριες που στο σύντομο χρονικό διάστημα της θεοποίησης τους, γίνονται celebrities και κάτοχοι εξοχικών και πανάκριβων σπορ αυτοκινήτων. Θεοί και θεές που εκστασιάζονται απ την ανυπέρβλητη συγκλονιστική ερμηνεία τους, κάθριδροι και μισόγυμνοι, χωμένοι μέσα σε σωρούς λουλουδιών, προσφορά των θαυμαστών τους.

Πάντως, για να λέμε και όλη την αλήθεια, εχω βρεθεί και γώ σε τέτοιους χώρους, αλλά όχι προγραμματισμένα, πάντα στο ξαφνικό και πάντα για την συνέχεια του κεφιού, μετά από κάποια γερή οινοποσία.

Ίσως ο ξεπεσμός του ελληνικού τραγουδιού να οφείλεται και σε αυτό που είπε ο Μητσιάς σε μιά παρουσία του στην τηλεόραση πριν λίγες μέρες.
Στο ότι, παλιότερα έγραφαν οι συνθέτες με τους στιχουργούς και έψαχναν ερμηνευτές, ενώ τώρα οι τραγουδιστές ψάχνουν συνθέτες και στιχουργούς.


Ανασκαλίζοντας χθές, έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο που χω, με κάπου 250 GB ελληνικής μουσικής, για να ανανεώσω και εμπλουτίσω το ipod χωρητικότητας 30 GB που συνδέω στο αυτοκίνητο, έπεσα σε κάτι πανέμορφα ξεχασμένα τραγούδια που σπάνια ακούγονται πλέον.

Στίχοι και νότες της πρώτης μου νιότης, ακούσματα δεμένα με αναμνήσεις, όχι απαραίτητα πάντα όμορφες, αλλά κομμάτια του πάζλ της ζωής μου.


Επειδή δε ακόμη και το διαδίκτυο καμμιά φορά είναι μικρό, έπεσα στον γνωστό συμπολίτη μου blogger Μαύρο Γάτο κατά κόσμον Μιλτιάδη Θαλασσινό, να κάνει αναφορά σε δυό απ τα αγαπημένα μου.

Πρόκειται, στην πρώτη περίπτωση, για 12 τραγούδια, με γενικό τίτλο "Αχ Ερωτα", σε μουσική του Χρήστου Λεοντή, ποίηση του Λόρκα και μετάφραση απ τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Τραγουδούν ο Μανώλης Μητσιάς, η Τάνια Τσανακλίδου και χορωδία.
Πρωτοκυκλοφόρησε το 1974.









Μέρα γεμάτη θλίψη

*Κοντραμπαντιέρης = θαλασσινός λαθρέμπορος.


Αχ Έρωτα




Λούζεται η αγάπη μου



Στην δεύτερη περίπτωση, πάλι έχουμε μια συλλογή 12 τραγουδιών με γενικό τίτλο "12 τραγούδια του Λόρκα", που κυκλοφόρησε το 1969.
Συνθέτης είναι ο Γιάννης Γλέζος, ερμηνευτές ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Έλενα Κυρανά.
Η ποίηση είναι πάλι του Λόρκα και η μετάφραση του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Το εξώφυλλο είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Μόραλης.





Απ αυτήν την συλλογή, σας διαλέγω 4 τραγουδάκια.

Κόρντοβα




Μπαλκόνι



Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά



Οι ρηγάδες της τράπουλας