Θυμάμαι το μακρινό 1957, όταν μετά από οικογενειακό προυπολογισμό, ήρθε το ραδιόφωνο στο σπί τι.
Ίσως οι νεότεροι να μη έχουν δει κάτι τέτοιο και περισσότερο το πως ήταν κατασκευασμένα.
Δεν θυμάμαι πόσο κόστισε αλλά θυμάμαι ότι την επόμενη μέρα, τοποθετήθηκε ταζέρα από χοντρό γυαλί και χρωμιωμένες βάσεις, για να βρει την θέση του στο καθιστικό, ενώ η μάνα, του έφτιαξε και ένα κάλυμα από ένα θαλασίι παληό πουκάμισο του πατέρα, για να μη σκονίζεται.
Τοποθετήθηκε και μια κεραία, εσωτερική την λέγανε, διαγώνια στον χώρο ψηλά στην οροφή, από ένα σπιράλ χάλκινι σύρμα.
Τα χρόνια κύλισαν...αλλά αυτό υπάρχει ακόμη και μάλιστα με όλα τα έγγραφα του!
Μέ έτρωγε η περέγεια και ανέβαινα σε μια καρέκλα για να δώ απ τα πλαινά παράθυρα εξαερισμού τι έχει μέσα αυτό που πίστευα ότι μπορώ να ακούω εκπομπή απ το Βουκουρέστι, την Πράγα, το Λονδίνο, την Μόσχα, το Παρίσι.
Τη εποχή των σπουδών, ήταν η εποχή των ηλεκτρονικών λυχνιών, των τεράστιων μετασχηματιστών, αντιστάσεων, πηνίων και πυκνωτών και φίλτρων.
Θεωρία των τρανζίστορ και θεωρίας κυκλωμάτων διδασκόμασταν από ξένη βιβλιογραφία και εννοείται ότι τα ολοκληρωμένα κυκλώματα, τα κοινά πλέον τσιπς, ήταν ακόμη στο πειραματικό στάδιο τους.
To transistor, σύνθετο απ τις λέξεις transfer = μεταβιβάζω, μεταφέρω και resistot = αντίσταση, αντιστάτης, είχε δώσει το όνομα του στα πρώτα φορητά ραδιοφωνάκια τρανζίστορς, πιτσιρίκια κολλημένα στα αυτιά και να ρωτά ο καθένας πόσα τρανσζίστορ είναι 2, 4, 6, 8?. Φυσικά των 2 ήταν για πέταμα και τα καλύτEρα των 8 και η must μάρκα ήταν η SANYO.
Στην κατοχή μου σώζονται ένα SANYO του 1972
και ένα μεταγενέστερο όταν είχε μπει στην ζωή μας και η μπάντα των FM, και αυτό πάλι SANYO
Το πάνω μέρος του εσωτερικού του,
Ψάχνοντας για κάποια εκπομπή, πιάνω ένα που επιμένει να εκπέμπει στα AM, (μεσαία) και μάλιστα σαν παληός μεταδίδει ένα λαικό πρόγραμμα με Στελλάρα, Αναγνωστάκη, Ζαγοραίο, Μενηδιάτη, Μπιθικότση, Γιώτα Λίδια, Πόλυ Πάνου κλπ.
Ο ήχος φυσικά πρωτόλειος και φρικτός με άφθονα παράσιτα, αλλά σημασία έχει το ότι ακούγεται.
